Nackaerts, Korenschoven in de zon

Frans Nackaerts komt uit het Hageland. Een vriend die met mij de tentoonstelling bezocht zei mij : “dat heb ik allemaal al ik weet niet hoe dikwijls gezien”. En dan weet ik heel goed op wat hij doelt en dat is op het onderwerp het refrein van bomen, hoeven, weiden, koeien, kerken en al wat de buiten ons tonen kan. Maar wat mijn vriend nog niet gezien had dat was hoe Frans Nackaerts die onderwerpen, zo oud als de straat, maken kon zoals zij nog nooit gezien waren geworden.
En wat is nu het grootste in het werk : de behandeling of het onderwerp. Is het niet de behandeling, de daarstelling ? Wat geeft het mij of het onderwerp oud is, er is voor eerst niets nieuws onder de zon, als dit onder de handen van de kunstenaar iets wordt dat pas geboren lijkt, iets dat leeft, waar ik het jonge warme bloed doorzinderen en bruisen voel, en fris klinkt als de lach van een meisje.
In wat schuilt nu de magische kracht van Nackaerts waar hij die oude onderwerpen springlevend en jong maken kan. Niet in een persoonlijk gevonden kleurgamma of in een per toeval of door hardnekkig laboratorium zoeken gevonden procédé. Bij hem was het onbewuste inwerking op zijn schilderwerk van de grote en machtige tekentechniek die hij in vroeger ets- en houtsnijwerk geopenbaard had.
….