Nackaerts, De Weduwe

De tragiek van een vrouw die samen met haar hond de eg trekt. Donkere kleuren vloeien uit van de rand van het schilderijen naar het middelpunt in lichtere kleuren waar de vrouw en de hond hun werk doen. Het lichter gekleurde vlak kadert de triestige figuren met hun huisje op de achtergrond. De gradatie van kleur naar het lichtende middelpunt symboliseert het sombere leven dat ook voldoening kan geven.
Le Salonnet, Boulevard du Regent, 13, Brussel 1924 ; Frans Nackaerts, Antwerpen, catalogus n°s 1-22, 1925 ; Kunstgids 1925 ; Kortrijk 1926; Zaal Memlinc, Vlamingenstraat 24 Brugge, 1927.

Anton Maerkens in de Kunstgids, februari 1925: Nackaerts weet buiten zulke doeken van zacht mysticisme, ook den geweldigen tragieken kant van het leven in sombere kleuren te malen.Zijn doek “De Weduwe” is er het bewijs van. ’t Is een schilderij, die u aangrijpt door zijn scherpe realiteit. Op een magere strook grond, onder den zwaren luguberen hemel, wroet een schamele vrouw voor de korste brood. Nevens haar trekt een armzaligen hond aan dezelfde versleten egge.In de verte de vervallen huizekens van den eenzamen dorpskant.